Daan en Tim terug uit het Spinnenland

Tim en Daan terug uit het spinnenland

Afgelopen donderdag hebben we ons gereed gemaakt om naar het binnenland van Suriname te gaan en wel naar het plaatsje Jaw Jaw. We moesten verzamelen om half 8 bij fort Zeelandia. Hoewel we weten dat Surinamers en tijd niet samen gaan waren wij daar ook stipt op tijd. we zouden om 8 uur vertrekken, maar dat is dus uiteindelijk 9 uur geworden.
Daar kwamen onze bussen aan. Het waren twee spik splinter nieuwe bussen met airco en zeer comfortabele stoelen. Ook had je er zeeën van beenruimte dus de reis kon niet meer stuk( NOT) het waren twee echt hele oude stadsbusjes, waar niet alleen de bagage in werd gepropt, maar ook de passagiers. Daar gingen we dan…. Met onze benen in de nek 5 uur hobbelen over een ellenlange bauxiet weg. Er leek geen einde aan te komen. Nelson, onze begeleider noemde de weg een discotheek.( omdat iedereen zit te dansen op de stoelen) na een slopende rit kwamen we aan in Atjoni. Dit is het laatste plaatsje waar een bus kan komen tot de Surinamerivier. We stapte de bus uit en werden omringt door veel boslandcreolen. Die hielpen ons met de bagage om deze over te laden in de korjalen. We stapten in en ons avontuur begon.
Na een uurtje gevaren te hebben op de rivier, door de mangrovenbossen en de jungle kwamen we dan eindelijk aan in Jaw Jaw. Daar stonden de bewoners ons op te wachten en we werden met open armen ontvangen. We liepen een stukje het dorp in en daar werd onze slaapplaats aangewezen. Het waren houten blokhutjes, waar bedjes stonden met een klamboe eroverheen. ( zie foto) toen we onze bagage daar neer hadden gezet gingen we het dorp verkennen. Al snel waren we omringt door veel kinderen uit het dorp. We vroegen ze of ze een voetbal hadden. Dat was niet zo, maar gelukkig had Davey ( Nederlandse jongen die ook mee op reis was) er weel een meegenomen. Toen hij de bal gepakt had werden we meegenomen verder het dorp in naar een open plek midden in de jungle en je gelooft het niet…..ze hadden daar een voetbalveld aangelegd. Het had de juiste afmetingen en zelfs twee doelen en lijnen. Een van de jongens riep door de chaos heen dat we in een rij moesten gaan staan. Wij deden dat braaf en de team werden ingedeeld. Het was geweldig om te zien. Wij als bakra’s tussen die pikzwarte kindjes. De wedstrijd ging door en na een tijdje waren Tim, Tim en Davey door het publiek geselecteerd voor een toernooi wat op zondag plaats zou vinden in een ander dorp.
’s Avonds vroeg Reggie een andere begeleider of wij mee wilde naar het dorpje aan de overkant om daar te gaan zwemmen. Dat wilde we wel en stapte weer in een korjaal. Na een boottocht van we zeker 2 minuten waren we aan de overkant. Reggie liet ons daar een boom zien met een gigantische vogelspin erop.( zie foto) en toen we verder liepen zat er op de volgende boom weer eentje. Die dingen zijn zo groot als een volwassen mensenhand. Echt doodeng. Na gezwommen te hebben zijn we terug gekeerd naar ons dorp waar het eten al klaar stond. Rijst met kip. Wij lieten aan iedereen de foto’s van de spinnen zien voor dat we gingen slapen. Dat bracht een beetje paniek met zich mee. Hahahaha, iedereen ging zijn hele hut doorzoeken of ze geen beesten konden vinden. Toen kwamen we erachter dat de vogelspin niet de enige spin was die voorkomt in de Amazone. Van klein tot gigantisch groot, van met haar tot kaal. We hebben veel verschillende achtpoters gezien. Toch zijn we allemaal onze klamboe ingedoken en is iedereen de volgende ochtend weer wakker geworden.

De volgende ochtend zijn we met de hele groep de jungle in gegaan. We hadden een geweldige gids bij ons. Het was de bedoeling dat hij de weg voor ons kapte en verhalen zou vertellen over dingen die we tegenkwamen onderweg, maar een deel van dat alles had hij maar begrepen. Dat was kappen. Hij heeft verder niks verteld of uitgelegd, dus wij besloten bij Nelson te gaan lopen. Die heeft ons wel het een en ander verteld over de plantjes en diertjes. Na ongeveer 2 uur hielden we een korte pauze om daarna weer terug te keren naar het dorp. Toen Nelson een foto wilde maken zat er een vogelspin op de rug van Sjef. Een man uit Tilburg die met zijn familie ook de trip maakte. Nelson riep: niet bewegen en armen omhoog en hij sloeg met een stok de spin van z’n rug. Wat een held…hahah. Toen zijn we terug gekeerd naar de “bewoonde” wereld. We hadden het erg warm gekregen van de tocht dus we besloten te gaan zwemmen in de rivier. Heel vreemd was het dat het niemand iets deed dat er piranha’s, kaaimannen en nog meer gevaarlijke beesten in het water leven daar. Vrolijk lieten we ons van de stroomversnelling naar de rotsen sleuren om daar lekker in het zonnetje te gaan zitten. Het was net een wildwaterbaan van een subtropisch zwembad. Heerlijk.
’s Avonds hebben we feest gevierd met de lokale bevolking. We hebben gedanst met de kinderen van het dorp. Het was erg gezellig!!

De volgende dag zijn we naar een nabij gelegen dorp gelopen. Je zag meteen dat daar veel minder toerisme kwam. De voorzieningen waren net iets minder nog als in Jaw Jaw. We liepen langs alle hutjes en hebben alles met open ogen bekeken. Ook kwamen we bij een vrouwtje dat casavebrood aan het bakken was op een vuurtje. We mochten voor 10 SRD een foto maken en dan kregen we dat brood erbij. Zoals je ziet hebben we dat gedaan.
We hebben nog een oud Hollands spelletje hinkelen gespeeld met de kinderen en zijn toen weer terug gekeerd naar ons dorp. Na weer een verfrissende duik te hebben genomen in de rivier moesten de voetballers zich om 17 uur melden op het Jaw Jaw voetbal complex. Daar was de definitieve selectie van de voetballers, die de dag daarna het dorp zouden vertegenwoordigen in het toernooi. Gelukkig mochten de 3 Bakra’s ( Tim, Tim en Davey) zich rijk rekenen want ze waren door het dorpshoofd geselecteerd. Na het eten gingen we vroeg naar bed want de volgende dag was de dag van Het Toernooi.
Na een heerlijk paasontbijt inclusief eitje ging iedereen zich klaarmaken voor vertrek. Het hele dorp was in rep in roer want hun mannen gingen de eer van het dorp verdedigen. De dames moesten allemaal in kledendracht mee, dus ook de bakra-dames. We gingen met 4 boten in totaal naar het dorp die dit jaar het toernooi organiseerde en al gauw werd het ons duidelijk dat het niet ging om vriendschappelijke ontmoetingen tussen de dorpjes. We kwamen aan en er lagen al heel wat karjolen aangemeerd. We werden door het dorpje geloodst om vervolgens uit te komen bij het voetbalveld. Daar stonden 7 teams klaar met allemaal hun eigen tenues. Er stond een installatie voor de muziek werkend op een dieselaggregaat, barbecue, de prijzen en natuurlijk de supporters. Zeker 300 mensen waren daar om het veld om hun mannen te ondersteunen. Elke team kon bieden op een bepaalde prijs . Wij boden 40 srd voor een beker. En zodra er een ander team op de zelfde beker bood dan had je een wedstrijd. Zoals elk begin moeilijk is was dit het ook. De overtredingen volgde elkaar op en dat er geen doden zijn gevallen was een wonder. De eerste wedstrijd verloren we met 0-1 dus boden we op een nieuwe prijs, de duurste beker die er was (45 srd.)
De wedstrijd was spannend, 1-0 voor(davey scoorde) vlak voor tijd 1-1(penalty) en echt in laatste minuten scoorde davey de 2-1. Na het verlossende fluitje werd Davey omhelst door alle dorpsvrouwen, hij was het held van de dag!!! De buit was binnen en het toernooi zat erop.
Om 16:00 gingen we terug naar Jaw Jaw om daar nog even te genieten van de laatste dag in het dorp. Nog even lekker baden en daarna het avond eten, een barbecue. Na het eten was het nog even gezellig na kletsen en daarna lekker slapen.
De volgende ochtend moest iedereen zich klaarmaken voor vertrek. Niemand had zin om weg te gaan en zeker niet met het vooruitzicht dat we weer in de verrekte bus moesten gaan stuiteren. Maar aan het het leuke komt een einde en om 11:30 werden we door het hele dorp uitgezwaaid en vertrokken we weer terug naar de Paramaribo. Na een barre terugreis in een stikhete bus, vol stof van de droge bauxietwegen kwamen we aan om 1730 in Paramaribo.
Meteen verstikte onze keelen door de de uitlaatgassen en andere geuren die de stad met zich meebrengt. We verlangen allemaal terug naar Jaw Jaw. De rust, de natuur en de mensen zorgen daar voor een onvergetelijke tijd.

Vandaag komen pappa en mamma aan en gaan we nog meer leuke tripjes maken.

Iedereen weer super bedankt voor de leuke reacties en blijven schrijven!!!!!!!

Tot snel,


X

Daan en Tim