Daar zijn we weer!!!

De eerste stagedag zit erop!

Sow we zijn nu bijna een week hier in het hele warme Suriname. Tot nu toe gaat de tijd vrij snel, want we hebben al een hoop gedaan. Woensdag zijn we de stad gaan verkennen en hebben we fietsen gehuurd. Toen we daar aankwamen zat er een heel schattig aapje in een kooi. HOE VET!! Hij trok meteen onze aandacht omdat hij als een macho monkey omhoog klom in het gaas van zijn kooi. Hij stak zijn armen uit en wilde ons vlooien. Een beetje terughoudend staken we allemaal onze armen uit en het beest begon hevig te plukken. Echt hilarisch was dat. Toen kregen we onze fietsen mee en hadden deze in de auto van John geladen. Hij vroeg ons of wij al wisten waar onze stageschool was. Natuurlijk wisten wij dat niet. Ik zal je wijzen zij hij met een geweldig Surinaams accent.
Hij reed de stad door en wees hoe we moesten trappen (fietsen). Toen we eenmaal wisten waar het was waren we klaar om vrijdag naar onze afspraak te gaan. Om 9 uur kwamen we daar aan en we vroegen naar mevrouw Griffith. Een onderdirectrice vertelde dat zij niet aanwezig was. Dus daar stonden we dan met ons goed fatsoen. We hebben ons toen maar voorgesteld aan iedereen. Ze waren echt heel aardig allemaal.

Zaterdag zijn we toch echt naar de shopping-mall gegaan. Ik wilde nog een rok kopen die niet zo snel omhoog waait. ( mama misschien iets om vanuit Nederland mee te nemen) ik heb er geen gevonden namelijk. We liepen een leuke winkel binnen waar ze alle merken hebben die we in Nederland ook kennen. Ik keek op de prijskaartjes en dacht…wow goedkoop, maar toen kwam marjolein tot de ontdekking dat alles gewoon in euro’s stond en niet in Surinaamse dollars. Een tegenvaller dus.

Zondag vierde de mensen hier Holi Pagwa. Een vaag Hindoestaans feest waar ze met gekleurd poeder gooien enzo. Wij hebben hier maar niet aan meegedaan. Op zich wel jammer, maar we waren allemaal te sloom van de hitte.

Maandag 05-03-07
Wat een dag vandaag.
We moesten om half 7 opstaan, omdat ik nog steeds en kapotte fiets heb en we dus om die rede met John mee moesten rijden. Om 10 voor zeven stipt op tijd drukte hij op de schel (bel) om te laten weten dat hij buiten klaar stond. Mayo en ik gingen in onze degelijke stagekleding op weg naar onze school. Toen hebben we eindelijk mevrouw Griffith ontmoet. Een hele aardige vrouw die ook echt gezag uitstraalt. We mochten kiezen welke klas we wilde. Ik heb gekozen voor klas 4B groep 6. Na 5 minuten in dat kantoortje gezeten te hebben hadden we eigenlijk nog niks besproken, maar kregen we de sleutel van de klas in onze handen geduwd. Ook een of ander gaar boekje waarin bijgehouden wordt wie er wel en wie er niet zijn.

Toen werden we meegenomen naar het schoolplein waar alle groene blousjes voorbij flitste. Mevrouw Griffith belde een paar keer en binnen no time stond elke klas opgesteld in een rij. De meisjes en de jongens apart en ze waren doodstil. Drie kinderen droegen de vlag naar de mast. Het volkslied werd ingezet. Gelukkig wel de Nederlandstalige versie, want mijn Sranan is nog niet zo best. Toen die ceremonie voorbij was vertrok elke klas naar hun “hok”.
Mijn klas had ik gevonden, maar mijn mentor zag ik steeds niet! Ik dacht laat ik me als verantwoordelijke leerkracht gedragen en de kinderen meenemen naar de klas. Daar aangekomen was mijn mentor er nog steeds niet. Ik heb mezelf maar gewoon voorgesteld en heb de absentie opgenomen. Na een half uur kwam de directrice zeggen dat mijn mentor toch niet kwam, omdat ze ziek was. FIJN. Ik stond er dus echt helemaal alleen voor heel de dag.
Mevrouw Griffith zij nog tegen me ga maar lezen. LEZEN??? Ja leuk hoor, maar waar liggen de boeken enzo? Dat wilde ik vragen, maar toen ik me omdraaide was ze al weg. Ok…lezen dus. Daar ga ik de dag niet mee vullen. Haha. Mijn improvisatie vermogen is ernstig op de proef gesteld vandaag. Ik ken de school niet, en de namen van de kinderen zijn niet uit te spreken. Ook had de helft van de kinderen hun boeken niet bij zich. In de klas staan geen kasten ofzo, de kinderen nemen elke dag zelf de boeken mee naar school. Ik heb het toch voor elkaar gekregen om rekenen, taal, lezen en schrijven te geven vandaag, maar het laatste half uur heb ik doorgebracht met galgje. Toen de dag voorbij was (12.45) was ik ook echt doodmoe en had het bloedheet. Marjolein zag er ook behoorlijk gehavend uit. Bij haar was hetzelfde probleem. Zij moest het ook alleen doen. We hebben ook snel een taxi gepakt naar huis om daar van onze rust te genieten. Ze hebben me al verteld dat ik er morgen weer alleen voor sta dus wat ik dan allemaal uit de kast ga trekken vertel ik jullie later!

Ik ga nu maar stoppen anders wordt de lap tekst te groot!
Ik hoop weer zoveel reacties te krijgen….bedankt allemaal….echt heel leuk!

Heel veel liefs en tot snel,

Tang boeng ( doei )

Danielle

P.s.:
Voor de mensen die willen schrijven hier mijn adres nog een keer:
Sahadewlaan 26
Kwatta
Paramaribo

Kijk ook eens op www.mayogoessuriname.waarbenjij.nu (foto’s)